stay hungry stay foolish
به گزارش وبلاگ سیب رایانه، شب های پاییز و تماشای تلویزیون روشن خانه، گره خورده است به برنامه تلویزیونی آرام و متین کتاب باز با اجرای سروش صحت عزیز. هر شب او میزبان نویسنده شاعر و هنرمندانی است که از کتاب خواندن می گویند و شعرهایی که روح آدمی را به پرواز در می آورد.
حرف هایی که با نوشیدن چای آدمی را به خلسه ای عمیق و لذت بخش فرو می برد. ساعت ها می نشینند و در خصوص رمان پیرمرد و دریا حرف می زنند برایش میزگرد می گذارند. چطوری نوشته؟ در چه شرایطی نوشته، ترجمه چه کسی خوب است، چه کسی بد است،آن قسمت چقدر جذاب بود.وقتی کانال را تغییر می دهم برنامه ای در خصوص کارآفرینان دانش بنیان پخش می گردد که جوانی در حال ارائه کسب و کارش است و می گوید قرقاول پرورش می دهد و آقای داور و منتور ناگهان ارائه اش را قطع و نابود می نماید و می گوید قرقاول را رها کن و حالا اگر می توانی برو و بگیر!
بعد هم خودش و یک داور دیگر را مجبور می نماید کت هایشان را بنمایند توی تلویزیون ملی بدوند دنبال قرقاول…! شبکه بعدی بازی فوتبال پخش می نماید، فرایند بازی و پاس ها انقدر کند است که گزارشگر کاری به جریان بازی ندارد و در خصوص همه چیز حرف می زند الا خود بازی.
در رفت و آمد میان شبکه های تلویزیونی نگاهم به نوشته پشت جلد کتابی می افتد که کنار دستم روی زمین است. اگر کسب و کار شما بر روی اینترنت وجود ندارد در واقع شما اصلا کسب و کاری ندارید بعد هم تصویر محو بیل گیتس بر روی کتاب تجارت، سرعت،تفکر بی اختیار می ترسم دچار تشویش و اضطراب می شوم.
می دانم بیل گیتس و کارآفرینان بزرگ و حساب پس داده شاید اشتباه نمایند اما حرف بی راه نمی زنند. بعد می اندیشم چند درصد کسب و کارهای ایرانی بر بستر اینترنت فعالیت می نمایند و ما چگونه می خواهیم در این بازار دنیای داد و ستد و رقابت کنیم؟! همین جمله خواب را از چشمانم می گیرد خونم را به جوش می آورد و مدام به این فکر می کنم چگونه می توانیم یک رفروم، نوسازی و تغییر بزرگ در اقتصاد کشورمان بوجود بیاوریم و از زیست آفلاین وارد زیستگاه آنلاین شویم که دنیایان سال هاست در حال کوچ به آن هستند.
سرزمینی مجازی-واقعی که اکثر کشورها و افراد بهترین جاها و غنی ترین و استراتژیک ترین منابع را تصاحب نموده اند و ما اینجا هنوز قبایلی (کسب و کاری) داریم که به صورت بدوی و سنتی در حال جنگیدن برای تصاحب بخش بیشتری از بازار آفلاین هستند. در این زیست سنتی و بدوی ما به چیزهایی پناه می بریم که خلسه آور است.
فرهنگی که ما را از رفتن به جلو باز می دارد و تشویق به ماندن و فرو رفتن در خود می نماید. سیر در گذشته، تاریخ باشکوه، ادبیات، شعر و …
جوانان این کشور احتیاج به مواد مخدر شیمیایی،فرهنگی و اجتماعی ندارند. برای جلو رفتن احتیاج مند محتوایی هستند که آنها را به بیرون از خودشان به کشف دنیا جدید، به سرعت، رشد و توسعه بیشتر و سریعتر دعوت کند. اگر نقشه دنیا جدید مجازی- واقعی بدون جغرافیا و دولت ها را ترسیم کنید ما صاحب کدام بخش از این دنیا جدید بدون نفت و گاز ؛ دنیا داده ها و اطلاعات هستیم؟
حرف آخر
چشم از کتاب بر می دارم وقتی می شنوم که سروش صحت با یک جوان که در حوزه هوش مصنوعی در خصوص سرانجام نامه اش صحبت می نماید. هوش مصنوعی و شعر پارسی بعد هم در شرح هوش مصنوعی و یافته هایش می گوید وقتی شما شعری بخوانید هوش مصنوعی می تواند تشخیص دهد که این شعر از حافظ است یا سعدی! من و سروش صحت هر دو از این حرف ها شگفت زده ایم. برای او شگفت انگیز است که تکنولوژی چه کار هایی که نمی نماید جل الخالق و برای من ….
چیزی نمی گویم جز حرف سرانجامی استیو جابز در آخرین جمله سخنرانی اش در دانشگاه استنفورد که برای دانشجویان آرزو کرد، آرزویی که برای ما بزرگترین و حیاتی ترین آرزوست.
stay hungry stay foolish
منبع: مجله شنبه